Maalesef hayat bizi buralara kadar getirdi… Hani bir laf vardır “Olmayı istediğin yerler yüzünden olduğun yerleri batırma” diye. Niyeyse bu söz geldi aklıma birden. E tabi ben yanında olmayı çok istediğim arkadaşlarım var diye, yanında olduklarımı da batırmıyorum.
Ama hep o unutamadıklarımın yanında olmak istiyorum. Vardır ya hani bazı arkadaşlarınız, ne kadar kavga etseniz de ne kadar anlaşamasanız da en çok anlaştığınız ve en çok eğlendiğiniz kişiler onlardır. İşte benimde bu hayatta hep yanlarında olmayı istediğim 3 arkadaşımın hiç biri yanımda yok. Hatta aramız açık. Üstelik yer yer incir çekirdeğini doldurmayacak sebeplerden ötürü… Hep adil davranmaya çalıştım ama olmadı. Hayat bizi buralara kadar getirdi ve aramıza kocaman mesafeler girdi. Manen ve madden… Ve bende artık peşlerinde koşmaktan vazgeçtim ( Evet peşlerinde koştum ama yinede olmadı) Çünkü dostlarım iyi gün dostu vefasız kişilerdi…
Sırf bu yüzden işte şu alttaki yazıyı yazmak zorunda kaldım.
Maalesef yazdım… Çünkü yazarak rahatlayan, deşarj olan, kendi içimde adeleti arayan biriyim
Çünkü ve ayrıca sonuna kadar haklı olduğumu düşündüğüm için de yazdım. Olanlar konuşarak çözülebilicek türden şeyler değil… Ve bu yüzden, alttaki yazının arkadaşlık detaylarını değerlendiren müthiş bir yazı olduğunu düşünüyorum. Umarım sizler yanında olmaktan en çok keyif aldığınız insanların yanındasınızdır. Sevgilerle
Sevdiğimiz insanlardan vazgeçmenin kolay yolları
https://stories.angelsturkiye.com/sevdigimiz-insanlardan-vazgecmenin-yollari/