Senin zihnindeki bir kaleyim! Zor yıkarsın… Ama sen benim zihnimdeki kale değilsin.
Yanında olmayı en çok istediğimiz insanlardan neden uzaktayız hep? Olmak istediğimiz yerler yüzünden olduğumuz yerleri batırmaya benzeyen şeyler söyledim…
Oysaki irrasyonelliklere katlanmamız gerekirdi…
Yazının girişi açısından bakınca oradan oraya atlamış gibiyim değil mi… Bağlarım birazdan bir konuya merak etme… Ama bağlama çalmayı iyi bildiğimden değil!
Insan ilişkileri neden kötüye gidiyor?
Yaşla mı alakalı? Sorumluluk mu?
En iyi en eski arkadaşların yerini çok az insan doldurur… Ve dostun eski olani makbuldür diye düşünürüm çoğu zaman… En azından öyle bişiler dendiğini biliyorum
Hatta bu eski arkadaşların bazılarıyla samimiyetimiz o Kadar iyidir ki… Öyle tam ve tatmin olmuş hissederiz ki kendimizi bu insanların yanında… Hani en iyi arkadaşlarımız… Hani en samimi arkadaşlarımız… Birbirimizin herşeyini bilmekten ötürü içimizin rahat olduğu. Birbirimizi anladığımızdan emin olduğumuz kadar anlaşıp uyum gösterdiğimiz de cabası. Birlikte inanılmaz vakit geçirdiğimiz… Daha artık ne detaylar vardır düşünün…. Hatta sizden ne hikayeler çıkar belki de… Geçmişteki en iyi arkadaşlarınız hikayeleriniz ilişkileriniz vs…
Neden uzaklaşıyoruz o halde birbirimizden sorun nedir? Büyümek bu mu?
Sorun ben miyim diye düşünüyorum çoğu zaman… Hani bir yerde hata mı yaptım diyorum kendi kendime… Siz de dahil yani buna… Hani kendinizi suçlarsınız ama tam olarak yanlışı nerede yaptığınızı da bilemezsiniz bir yandan. Sorsanız elle tutulur gözle görülür sebeplerde yok… Ben söyliyim muhtemelen doğru düzgün paranız yoktur da o yüzden 🙂
Çıkarlar mı devreye giriyor da birşeyler bozuluyor? Yahu anlamadım yaş olmuş bilmem kaç! Çıkar olsa ne olur? Arkadaşın arkadaştan çıkarı kadar normal ne olabilir ki? Çıkarı varsa kastı mı var? Niye sen bunu anlamayacak kadar aptal mısın? Seni tehdit mi ediyor? Ne tür bir çıkar bu? Üç kuruş para mı? ufacık bir eşya mı? Kimsenin gelip de sizin herşeyinizin üstüne konmaya hakkı yok. Ancak zamanla arkadaşlar arası karşılıklı iyilikler yeri gelirse yapılmalıdır. Yaşlarımızın 17 18 – 20 23 olduğu dönemdeki kadar paylaşımcı ruh halinize dönersek bir sorun kalmaz diye düşünüyorum ama! Hani o yaşlarda herşeyinizle güvendiğiniz dostlar olmuştur belki sizin de hayatınızda. E olmuştur muhakkak. Ama 40’lı yaşlara gelince aynı şeyler aynı dostlar arasında neden ‘çıkar olarak tanımlanıyor’ anlamıyorum ki… Yani insanın insandan çıkarı olması meselesi başka bişi ve söz konusu olan şeyin ne olduğu da önemli elbette… Ama bir zamanlar yediğinizi paylaştığınız insanlar belli bir yaştan sonra günahlarını bile paylaşmak istemez bir hale gelebiliyor. Ama bakın, Bir düşünün bu olamaz demiyorum insan hukukunda her şey olabilir. Lakin zaten hayatın her anı ve her insanla olan ilişkimiz zaten bir hukuktur ve hepsinde de adil olmayı becermek gerekmez mi? Zaten vicdanın rahat değilse bir bilene sorarsın en kötüsü!
Yanında olmayı en çok istediğimiz insanlardan genelde hep uzaktayızdır… Hem de şey… Hep de en çok anlaştıklarımızla anlaşmazlık yaşarız. kısır döngü burda başlıyor sanırım.
Bu arkadaşlarla, artık birbirimizin her şeyini biliyor olmaktan veya birlikte her şeyi yaşamış olmaktan sıkılıyor muyuz? Bnece tam tersi; Eğlenmek için o kadar verileri vardır ki bazı dostlukların. Sadece bakarak susarak anlaşırlar. Öyleki kafasında gezenleri tahmin edersiniz hani öylesine derindir bazı dotluklar değil mi ? Ancak kimileri dostluklarda bu tür paylaşılmışlıklara çok takmıyor. İnsanlar yaşları ilerledikçe bir yonga sevdasına düşüyorlar ki aslında onları da kör eden bu’dur. İlişkiler kategorisinde yine çözümü olmayan sonu gelmeyen bir yazımı okudunuz.
